Censuur.

Simpel gezegd het tegenhouden of verbieden van bepaalde informatie.

Meestal komt censuur voor in dictaturen.
Censuur vindt bijvoorbeeld plaats wanneer de zittende macht kritiek op het heersende regime verbiedt.

Daarom is wetenschap ook zo leuk, het kernprincipe van de wetenschap is namelijk Ignoramus.

Ignoramus is precies het tegenovergestelde van censuur.

Ignoramus is Latijn voor: ‘we weten het niet’. Wat betekent dat geen enkele theorie, concept of idee heilig is.
Er mogen altijd vragen gesteld worden en dingen mogen altijd opnieuw worden onderzocht.

Waarom?
Omdat vooruitgang niet zonder kan.

We hebben dus altijd dappere mensen nodig die aanspraak maken op hun ‘ignorance’/onwetendheid.
Mensen die vragen stellen aan de gedicteerde zekerheid.
Mensen die observeren, experimenteren en onderzoeken.

Want ja, wanneer is iets een feit?
Wanneer is iets desinformatie?
Wie bepaalt dat? Met welk belang?
Wanneer mag je censureren?

Het gaat mij dus absoluut niet of je voor of tegen iets bent.
Maar in wiens belang is het om bepaalde onderzoekers de mond te snoeren?

Waarom is de olifant bang voor de muis?

Volgens mij moet je altijd juichen bij inhoudelijk (niet op de man gespeeld) tegengeluid.
Het houd je kritisch, scherp. Onderzoekend. Nieuwsgierig.

Is censuur niet hartstikke onverstandig?
Gevaarlijk?

Meer over het kernprincipe van de wetenschap lees je in het boek de Eiwitleugen.

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke