Het betoog dat consumentenactivisme niet alleen weinig verschil maakt, maar een aanpak is die vooruitgang zelfs in de weg staat is mij door veel (vleesetende) mensen doorgestuurd.

 

“Dus, of ik, Janneke, niet veel beter mijn mond kon houden?! Want die dagelijkse blogs van mij zouden juist wel eens averechts kunnen werken!”

 

Kijk, ik ben het eens, er is weinig zo irritant om mensen te horen over individuele verantwoordelijkheid, zonder oog te hebben voor armoede, ongelijkheid en de eigen bevoorrechte positie. Ik snap dat een alleenstaande moeder andere zorgen heeft dan zich druk maken of er wel of niet 60 miljoen subsidie gaat naar de intensieve veeteelt en maar 8 miljoen naar de fruit- en groenteteelt.

 

Maar waar begint verandering eigenlijk? Je hoeft geen geleerde te zijn om te begrijpen dat dit eigenlijk een beetje een gekke vraag is. Verandering kan immers overal beginnen en begint dus ook overal. Het is toch onmogelijk om individu en systeem van elkaar te scheiden?!

 

Wie is dan de overheid?
Wie is dan dat ‘duurzame initiatief’?
Wie is dan die (anti)vlees-lobby?
Wie is dan ‘het systeem’?

 

Leven is veranderen!
Verandering is de enige zekerheid die we hebben.

 

Haha, het is bijna lachwekkend als je denkt dat je als individu geen verschil kan maken.
We zijn immers een super sociale diersoort die elkaar non-stop met van alles besmet ;-).

 

En daarom begint een betere wereld altijd bij jezelf.

 

Leuk geprobeerd om (met succes) weer veel mensen te laten twijfelen en de mond te snoeren maar als jij dit leest: blijf je uitspreken en laat altijd je stem horen. Misschien nu meer dan ooit: iets vaker en iets harder en altijd op je eigen manier.

 

Veel liefs, Janneke

DE WIN-WIN METHODE | VOOR WINNAARS | ZONDER VERLIEZERS