Direct nadat je geboren bent moet je via interacties met je moeder er zo snel mogelijk achter komen wat je moet doen in ruil voor zorg en aandacht.

Dat doen alle pasgeboren zoogdieren.

Maar let op: er is een cruciaal psychologische uitzondering voor ons als mens.

Het communicatiesysteem.

Bij alle dieren is dit communicatiesysteem hoe eenvoudig of complex ook: eenduidig en vanzelfsprekend.

Denk maar aan een boze kat.
Rood of zwart in Nederland of China, een boze kat heeft een hoge rug, met de haren recht omhoog. Hij houdt zijn kop laag en heeft een hoge dikke staart.
Voor iedereen super duidelijk.

Bij de mens is dat compleet anders.

Onze taal is vaag en onze symbolen kunnen afhankelijk van de situatie naar van alles en nog wat verwijzen.

Denk alleen al aan het woord bank.
Je snapt pas wat iemand daarmee bedoeld als je ook de andere woorden weet.

Resultaat: onzekerheid. Twijfel. Gokken gissen en interpreteren.

Sterker nog: en je herkent dat vast, als je iets van gevoel of iets spiritueels in woorden wil vangen lukt dat soms ook maar moeilijk.

We zijn geneigd om te denken dat mensen zich onderscheiden van dieren door een grotere kennis en een groter weten, maar misschien is het meest karakteristieke verschil juist wel al dat getwijfel en het niet precies weten.

Hoe de F moeten we ons gedragen om de liefde van die ander veilig te stellen?

Het ego.

Het ego staat recht tegenover vrijheid en blijheid.

Alleen het feit dat je bent is natuurlijk ruim voldoende voor liefde.
Je bent liefde.
Je hoeft er niets voor te doen of te laten.

Als je dit eenmaal volwassen niet inzit zal je moeten blijven overtreffen, kleineren en zelfs vernietigen in de hoop op liefde.

Gevangen in je hoofd en je lijf.

Daarom besteed ik in het boek de eiwitleugen zoveel aandacht aan het ego. Je kunt hem via deze link bestellen.

Want bewustzijn van dit mechanisme is de eerste stap naar fysieke en mentale gezondheid.

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke