Misschien omdat toen we zijn ‘ontworpen’ wij prooidieren waren?

Er werd op ons gejaagd.
Overal was er gevaar.

Dus bedacht ‘de architect’ dat het slim was om ons brein zo te programmeren dat het constant focust op gevaar en op wat slecht is.
Van te veel angst ging je namelijk minder snel dood dan van te weinig angst.

Tsja, ik was er toen niet bij, maar tegenwoordig zijn we geen prooidier meer, maar staan we helemaal bovenaan de voedselketen.

Alleen ons brein is voor 99,7% nog exact hetzelfde.

De transitie van jager naar plunderaar is zo bizar snel gegaan, dat het erop lijkt dat ons brein nog niet is aangepast aan de nieuwe situatie.

Maar gelukkig hebben we ook een stuk ‘nieuwer’ brein in ons schedel.

De neocortex.
Néos betekent nieuw.
Cortex betekent schors.

Met dit stuk brein kunnen we redeneren, abstract denken en heel nuchter data analyseren.

Met dit brein kunnen we echt van nep onderscheiden.
Waarheid van leugen.
Bepalen welk onderzoek veel en welk onderzoek weinig bewijskracht heeft.
En het leukste is dat we met dit stuk brein onze korte termijn handelen aan onze lange termijn doelen kunnen koppelen.

Maar we kunnen het ook simpel gebruiken om de kwaliteit van ons denken en de kwaliteit van ons handelen significant te verbeteren door onszelf een aantal vragen te stellen:

1. Is het waar wat ik denk?

2. Kan ik dat zeker weten?

3. Helpt het om zo te denken? Voor mijzelf, mijn medemens, de dieren en de natuur?

4. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?

5. Wie zou je zijn zonder die gedachte?

En: Keer de gedachte om. Zoek ten minste drie specifieke voorbeelden in je leven waar de omkering waar is.

Gebruik je dat gedeelte van je brein dan zie je dat we banger zijn dan ooit in een wereld die nog nooit zo veilig en zo voorspelbaar is geweest.

Veel meer hierover in het boek de Eiwitleugen.

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke