Waarom we toch zo naar zout kunnen craven heeft waarschijnlijk twee redenen.
- Omdat elk neuron in je lichaam zout gebruikt om elektriciteit te geleiden en die elektrische signalen sturen bijvoorbeeld de communicatie tussen je hersenen en je spieren aan.
- Zout reguleert je vochtgehalte en dus de osmotische druk in je cellen.
Langdurig te veel zout geeft ellende. Maar andersom idem.
Dus waarom houden we van zout?
Nou we houden niet per se van een eetlepel zout maar indirect versterkt zout wel smaak (net zoals citroensap overigens, dus voordat je zout over je salade doet, doe er eerst vers citroensap over) en weet ons lijf intuïtief dat producten waar van nature veel mineralen inzitten (en dus ook een beetje natriumchloride = zout) gezond voor ons zijn.
We houden dus van zout, net zoals we van geraffineerd suiker houden, omdat een teveel ervan op korte termijn veel voordeliger is dan te weinig.
Don’t forget: we zijn ‘gebouwd’ voor een wereld van schaarste. Alle cruciale voedingsstoffen zaten louter verpakt in zoete vruchten en verstopt in eetbare planten. Dat unieke molecuul ‘zout’ werd door het lichaam gekoesterd en bewaard want je wist nooit wanneer je weer veel mineralen binnen zou krijgen.
Anno 2020 is dat een heel ander verhaal. Zout krijgen we non-stop binnen uit zijn natuurlijke context en in onnatuurlijk grote hoeveelheden.
Dat terwijl onze mineralen huishouding een precisiewerkje is van heb ik jou daar en uiterst secuur door het lichaam wordt afgesteld.
Nu het leuke: Het ‘zout’ in zeekraal is heel gevarieerd van samenstelling. Naast natriumchloride bevat het bijvoorbeeld ook kaliumchloride, magnesium- chloride en andere mineralen.
Zeekraal bevat dus zout in een natuurlijke samenstelling.
Recept:
1 pot kikkererwten
100+ gram spinazie
1 eetlepel zeewier
1 theelepel zeekraalzilt gemalen
3 eetlepels water
1 minuut mixen in de keuken machine.