Aangeboren of aangeleerd?
Het probleem is niet dat we de weg kwijt zijn of dat we apathisch, narcistisch of materialistisch zijn.
Het probleem is dat we doodsbang zijn.
Wat opvallend is, want we hebben alles: een diploma, een mooi huis, we zien er leuk uit en hebben een leuke baan in een wereld die nog nooit zo veilig en voorspelbaar is geweest.
Toch drukt er iets op ons.
We lijden geen honger en gaan niet gebukt onder armoede.
We zijn niet bang om naar de maan gestuurd te worden.
De meesten mensen deugen en doen eigenlijk hartstikke aardig.
En toch zijn we gewoon bang.
We voelen een onbestemde angst.
Zijn we bang geboren of bang gemaakt?
Baby’s lijken creatief, fantasierijk en vol bravoure en betovering in verbinding te staan met de rijke wondere wereld.
Haha, als ik zie hoe Doutzen haar nieuwe fiets of de bloemetjes van de aardblij plant bestudeert.
Wat is er gebeurd met al die volwassenen?
Waarom lopen we met het hoofd gebogen?
Is het de competitie, de strijd, een ziekte?
Het geloven in dat er te weinig is?
Dat er beperkingen zijn?
Schuld, schaamte, slechtheid, de dood, schaarste, verlies?
Of is het het schoolsysteem wat ons leert dat hoge cijfers, braaf zijn, geld verdienen en alles op de voorgeschreven manier doen het belangrijkste is?
Tsja, en als je daarover heel vaak leest en hoort en het vervolgens ook denkt, wordt je heel goed in die angstige gedachten.
Maar wat als die angstige manier van denken helemaal niet bij ons past?
Wat als die manier van kijken helemaal niet klopt?
Wat als dat haaks staat op onze ware aard?
Wat als het is aangeleerd en je het dus ook weer af kan leren?
Wat als wij eigenlijk hele vrolijke, enthousiaste, creatieve en liefdevolle dieren zijn?
Het boek de Eiwitleugen leert je loslaten (of afleren) van angst en het opnieuw toelaten van liefde, vreugde en vrolijkheid.
Het leert je op de meeste liefdevolle manier eten, denken en dus leven.
Ontspan je.
Maak je niet druk.
En lees een vrolijk boek.
Vrolijke groet en veel liefs,
Janneke