Maar we hebben het ego toch nodig om hier in deze wereld van dualiteit te leven?

En waar ik lang over heb gestruikeld: waarom hebben we dan allemaal in vredesnaam een ego als het de kunst is er vooraal naar te kijken en vervolgens niets mee te doen?!!

Driemaal raden waar deze gedachten vandaan komen?

Het ego.
Joepie.

Joepie wil niets liever dan dat we denken dat het onmisbaar is.
Dat het zonder Joepie een chaotische bende wordt.

Maar is zonder ego niet juist alles liefde?

Jij bent niet het ego, jij bent diegene die kunt kiezen.
De waarnemer.
Diegene die kan kiezen of je Joepie achter het stuur van je leven zet, of dat Joepie op de bijrijders stoel mag plaatsnemen.

Dus als jij ZELF kunt kiezen is het simpel toch?
Daar hoef je geen universitaire studies of meta-analyses uit peer reviewd magazines bij te pakken.

Het is de kiezen tussen angst en liefde.
Tussen illusie en waarheid.
Tussen chaos en vrede.
Tussen schuld en onschuld.
Tussen uitstellen en aanpakken.
Tussen slachtofferen en oplossen.
Tussen orgaanvlees en banaan. [[oeps, grapje van Joepie!!!! 😉 ]]
Tussen woede en agressie of eenheid en compassie.
Tussen onveiligheid en vrijheid.

Het ego is dus de illusie van afscheiding.

Het gelooft in angst, schuld, slachtofferschap, verwijt, woede, afwijzing, geweld, strijd, twijfel, jaloezie, controle, dominantie, speciaalheid en aanval.

Je moet wel gek zijn om te geloven dat je hiermee een win-win creëert! Geluk. Vrede.

Keep in mind: jij bent ik en ik ben jij.

In het boek “De eiwitleugen” nog wat verklaringen over het hoe en waarom van het ego. De stem in je hoofd. De onophoudelijke stroom van gedachten.
Bestel het boek hier.

Want als jij ego Joepie niet beheerst, beheerst ie jou.
Ten koste van je gezondheid.
Fysiek, mentaal, relationeel, financieel en spiritueel.

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke