Lui zijn is een vreselijke ziekte.



Keep in mind: liever moe dan lui.

Lui zijn geeft zo ontzettend weinig voldoening. 
Moe zijn van alle kutklusjes oplossen daarentegen maakt gelukkig.

Kijk, ik snap dat lui zijn vroeger (en vandaag de dag voor de meeste dieren) een levensreddend instinct was, gecompenseerd door angst en honger, maar in die wereld leven we niet meer. 

Soms klagen mensen erover dat ze te weinig tijd hebben en dat het zo ontzettend druk is. Ze moeten nog zooo veel doen en zoooooveel regelen dat ze stress ervaren.

Vaak vraag ik dan: “vertel, wat staat er allemaal op je lijstje?”

Om ze vervolgens direct, as we speak, aan het werk te zetten. 

Kast opruimen? 
Okido, ik wacht 5 minuten aan de telefoon en je ramt die hele kast schoon. 
Vaak lukt het ook nog.

Dingen bestellen?
 Okido, bestel nu maar, ik wacht wel. 
Vaak is het 3 minuten later gepiept.

Ik heb nog zoveel mails die ik moet beantwoorden. 
Okido, ik geef je 2 minuten voor de 5 belangrijkste mails.

Geef jezelf een duidelijk kader.

Zet de timer EN BEGIN.

Een klok die tikt, laat luiheid in focus transformeren.

Oja, misschien was je het vergeten, maar er is letterlijk en figuurlijk een dead-line.

Iedere minuut telt. 
De klok tikt. 

Moe naar bed slaapt veel lekkerder dan lui naar bed.

Wat ga je vandaag nog aanpakken? Opruimen? Wie ga je bellen? Weggooien? Afmaken? Opstarten? 
 ✨

Lees meer over alles uit het leven halen in het boek de Eiwitleugen.

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke