Eigenlijk aten ze heel gezond.
Helemaal win-win volgens eigen zeggen.
Lekker veel fruit.
Bladgroen, kruiden, kiemen wat zeewier.
Maar toch, toch, toch waren de bloedwaarden niet perfect.
Mmm, er klopte hier iets niet…
Na een tijdje doorvragen, komt de aap uit de mouw:
“Owja ik heb wel een guilty pleasure. Ik eet heel graag een Tony Chocolony chocoladereep. Op zijn minst 1 per week”.
Zo’n reep weegt 180 gram.
In het gunstigste geval krijg je 45,9 gram verzadigde(!) vetten binnen en 55,3 gram geraffineerd(!) suiker.
Dat je in ieder boek over duurzaamheid Tony C tegenkomt vind ik daarom nogal opvallend omdat zo’n reep alles in je hersenen triggert om je in een pure chocolade-junk te veranderen. Chocoladerepen maken mensen erg makkelijk dik en ziek.
Niet echt duurzaam om hectares en hectares land, niet te spreken over de duizenden liters water, te verspillen aan compleet nutteloze calorieën.
Met deze samenstelling van vet, suiker en zout (ja, er gaat af en toe aardig wat zout in zo’n reep) ben je bijna kansloos om het maar heel af en toe bij 1 heel klein ‘blokje’ te laten.
Terug naar mijn punt: Als je een appeltaart bakt en alle ingrediënten zijn de beste van de beste, maar je doet er ‘per ongeluk’ ook een schep paprikapoeder doorheen, is de hele appeltaart verpest.
Vroegah, dacht ik dat succes in de ‘grote lijnen’ zat.
Maar steeds vaker zie ik terug wat voor verschil ‘details’ maken.
Zowel in het boek SUPERSNEL HERSTEL, als in het boek EET WIN-WIN allemaal gezonde chocolade alternatieven waar je zonder schuld van kunt genieten.
Recepten waar je je lichaam mee helpt i.p.v. mee belast. Bestel ze snel hier!
En dan nog 1 ding: waar ben je nou eigenlijk echt naar opzoek als je zo’n brok vergif achteroverdrukt? Waar verlang je nou echt naar? Naar diepe ontspanning? Echte verbinding? Gezelligheid? Of welk gevoel probeer je te onderdrukken? Als je dat weet te achterhalen, man man man, das pas écht genieten.
Vrolijke groet en veel liefs, Janneke
DE WIN-WIN METHODE | VOOR WINNAARS | ZONDER VERLIEZERS
