Dat we overgewicht hebben en ziek zijn wordt massaal toegeschreven aan: te veel eten te weinig bewegen. Simpel. Maar klopt dat wel?

 

Er is een andere opvallende bevinding waar wat mij betreft te weinig over wordt gesproken.

 

Steeds vaker zien onderzoekers een relatie tussen chemische stoffen en je metabolisme.

 

Vervuild voedsel is de belangrijkste bron van blootstelling aan deze chemische stoffen die je metabolisme verstoren en je daarom dik maken zonder dat je te veel eet.

 

“Ik word van de lucht al dik”.

 

95%(!) van die giftige stoffen krijg je binnen door dierlijke producten te eten.

 

 

Mensen met de hoogste hoeveelheid milieuverontreinigende stoffen in hun bloed hebben daarom ook bijna 40% meer kans op slecht werkende bloedsuikerspiegels.

 

Hoe meer hexachloorbenzeen bijvoorbeeld in je bloed, hoe makkelijker je dik wordt.

 

Deze gifstof vind je gewoon in de supermarkt.

 

Vooral op de visafdeling.

 

Sardines zijn net als alle andere vissoorten erg met hexachloorbenzeen vervuild.

Maar vooral zalm!

 

Gekweekte zalm is waarschijnlijk het ergste en bevat tien keer zoveel toxische chemicaliën als bijvoorbeeld wilde zalm!

 

 

Maar met wilde zalm zit je absoluut niet safe!

 

Wilde zalm bevat ongeveer weer 100 keer zoveel toxische chemicaliën als groente en fruit.

 

Waarom?

Gif slaat zich altijd op in vet en groente en fruit bevatten nauwelijks vet.

 

Dit is een van de redenen dat vis met stip op 1 staat in de top 3 fabeltjes.

 

De top 3 fabeltjes is een lijst met producten waarvan we wijs worden gemaakt dat ze heel gezond zijn terwijl als je naar de betere onderzoeken kijkt het tegenovergestelde waar is.

 

Meer over de voordelen van fruit en planten en hoe het exact zit met omega-3 vetzuren (supplementen) vind je in het boek EET WIN-WIN, wetenschappelijk onderbouwd.

Bestel het hier!

 

Vrolijke groet en veel liefs, Janneke

 

DE WIN-WIN METHODE | VOOR WINNAARS | ZONDER VERLIEZERS

 

BRONNEN:

 

Crinnion WJ. The role of persistent organic pollutants in the worldwide epidemic of type 2 diabetes mellitus and the possible connection to farmed Atlantic salmon (Salmo salar).

Altern Med Rev. 2011;16(4):301–13.

 

Lee DH, Lee IK, Song K, et al. A strong dose-response relation between serum concentra-

tions of persistent organic pollutants and diabetes: results from the National Health and Examination Survey 1999–2002. Diabetes Care. 2006;29(7):1638–44.

 

Magliano DJ, Loh VHY, Harding JL, et al. Persistent organic pollutants and diabetes: a

review of the epidemiological evidence. Diabetes Metab. 2014;40(1):1–14.

 

Lee DH, Lee IK, Song K, et al. A strong dose-response relation between serum concentra- tions of persistent organic pollutants and diabetes: results from the National Health and

Examination Survey 1999–2002. Diabetes Care. 2006;29(7):1638–44.

 

Wu H, Bertrand KA, Choi AL, et al. Persistent organic pollutants and type 2 diabetes: a prospective analysis in the Nurses’ Health Study and meta-analysis. Environ Health

Perspect. 2013; 121(2):153–61.

 

Schecter A, Colacino J, Haffner D, et al. Perfluorinated compounds, polychlorinated bip-

henyls, and organochlorine pesticide contamination in composite food samples from

Dallas, Texas, USA. Environ Health Perspect. 2010;118(6):796–802.