Na de Tweede Wereldoorlog besloten de VN (Verenigde Naties): “Nooit meer honger”. Vanuit die missie stuurde de VN alle overheden aan om boeren en ondernemers te subsidiëren. Visboeren, vleesboeren, kippenboeren en boeren met een melkveehouderij kregen extra geld als ze maar snel veel calorierijke producten gingen produceren. ‘Producten’ waarmee we de Hongerwinter voorgoed achter ons zouden laten.
Zo ontstonden vleeswaren, kaas, vissticks, hamburgers, kwark en smac. In ruil voor kleur op de wangen en spek op de botten.
De fruit en tuinbouw sector kregen vrijwel geen financiële steun. Want, zo werd gedacht: ‘fruit en groente daar zit niets in’. Calorieën boven kwaliteit. Zo werden dierlijke producten symbool voor vrijheid, overwinning en rijkdom.
Voor onze (groot)ouders is een stukje vlees een teken van rijkdom. Een product dat aantoont dat we de Hongerwinter voorgoed achter ons hebben gelaten.
Na de oorlog lukte dit soms twee keer per maand. Inmiddels eten we soms wel drie keer per dag vis en vlees. Binnen 60 jaar zijn we er van overtuigd geraakt dat vlees, vis, zuivel en eieren:
- Noodzakelijk zijn om te eten
- Natuurlijk zijn om te eten
- Normaal zijn om te eten
Dat jij dit dus ook bent gaan geloven is helemaal niet vreemd. Het is een logisch gevolg van ons verleden, opvoeding, cultuur en tradities die door is gedrongen tot de studieboeken.
Ondertussen heeft de macht van het geld het overgenomen wat maakt dat kwaliteit het tijdelijk verloren heeft van de houdbaarheid en kwantiteit. Dat betekent niet dat we er ingeluisd worden door de voedings-, vlees- of zuivelindustrie, het draait om geld in combinatie met politieke en religieuze belangen.
Hetzelfde verhaal geldt voor ons glas melk, stuk kaas en zachtgekookte eitje. Dierlijke producten geven ons (onbewust) een gevoel van welvaart. Rijkdom. Feest. Kersemis!
Ondertussen wordt Nederland alsmaar dikker en zieker. Meer dan 8 miljoen mensen zijn chronisch ziek. All-over-the-world zien we hetzelfde. Hoe ‘welvarender’ de bevolking gaat eten, hoe dikker en zieker ze worden.
De honger hebben we voor in Nederland opgelost maar daarmee hebben we nieuwe problemen gecreëerd.
Zorgkosten van zo’n 95 miljard euro
De zorgkosten in Nederland zijn inmiddels 95 miljard euro per jaar. Het geld gaat vooral naar welvaartsziekten. Ziekten die ontstaan door een ‘rijkere’ manier van eten en leven die niet in overeenstemming is met onze natuur. Onze genetische code.
Ons lichaam lijkt niet gemaakt voor het eten en verteren van vlees, vis, zuivel en eieren.
Genetische code van een fruiteter?
Onze genetische code, lijkt vergeleken met de mens van 40.000 jaar geleden, maar 0.03% veranderd. Een kleine ontwikkeling die in schril contrast staat met de grote verandering in ons leef- en eetpatroon. Die is vaak 100% anders dan 40.000 jaar geleden.
Met onze anatomie, die erop is ‘gebouwd’ voornamelijk fruit te eten aangevuld met bladgroen, kruiden, kiemen, zeewier, noten en andere planten brengen we met iedere hap ‘spiervezel’, ons lichaam direct schade toe.
Rare voedselverdeling
Door dit alles is er een rare voedselverdeling ontstaan. In sommige delen van de wereld sterven mensen (nog steeds) van de honger terwijl in andere delen mensen sterven aan de gevolgen van (inwendig) overgewicht.
Het kan veel slimmer
Gelukkig het kan anders! Het kan veel slimmer. Het kan net zo lekker, misschien wel lekkerder. We kunnen onszelf op een manier voeden die niet alleen veel gezonder is voor onszelf, maar ook veel gezonder is voor alle dieren, de wereld en haar prachtige maar ook noodzakelijke natuur.
Zodra je je lichaam echt voed zal honger verdwijnen.
Veel liefs, Janneke
VOOR WINNAARS | ZONDER VERLIEZERS
Duidelijk en goed geschreven stukje. Weer wat bijgeleerd dat wij dierlijke producten eigenlijk niet nodig hebben.
Eet veel plantaardig, maar af en toe een eitje en een stukje kaas, is erg verleidelijk 😉