Als ik ‘vroegah’ met nieuwe ideeën kwam dan was ik verbaasd dat niet iedereen stond te klappen en te juichen.

Ik kreeg kritische vragen.
Pijnlijke opmerkingen.
Fronsende wenkbrauwen en rollende ogen.

Soms sloeg de twijfel dan zo genadeloos hard toe, dat ik het zelfs overwoog om mij weer aan te passen… Pfff wat een strijd.

VERANDEREN!

Waarom is dat zo moeilijk?!

Kijk, je bent geboren als een groepsdier.
Een liefdevolle samenwerker.

Je bent dus ook op honderd en één manieren verbonden met je omgeving.

Je ego wil alles het liefste zo houden.

Voorspelbaar en dus veilig.

Niet alleen jouw ego.

Nee, ook het ego van iedereen waar je mee verbonden bent wil graag dat alles voorspelbaar blijft!

Kleine veranderingen kunnen nog wel.

Dat ziet je omgeving meestal wel door de vingers.

Maar grote verandering: ineens hélemaal plantaardig eten, of hélemaal stoppen met alcohol… daar houden de meeste mensen niet van.

Onbekend.

Onvoorspelbaar.

Dus levensgevaarlijk.

En omdat ze van je houden(!!), willen ze dus niet dat je verandert en dat je ‘klein’ blijft en geen risico’s neemt.

Sterker nog, straks wil je ook nog dat zij óók gaan veranderen.

Dat is dus de reden dat bij grote veranderingen je omgeving ineens iets minder begripvol wordt.

Opstand.

Weerstand.

Ontmoediging.

Dat uitblijven van applaus en aanmoediging ga je voelen.

Die weerstand creëert ongemak, pijn, verdriet en boosheid.

SPANNING.

Spanning omdat de relatie met de mensen en de dingen om je heen onder druk LIJKT te komen staan.

Daarom gaat veranderen gepaard met pijn en verdriet.

En we hebben een hekel aan pijn en verdriet.

Dus hebben we een hekel aan veranderen.

Resultaat: het groepsdier in ons behoud liever de verbinding met de omgeving.

OOK ALS DAT TEN KOSTE GAAT VAN DE VERBINDING MET ONSZELF.

Hoe je toch liefdevol kunt veranderen naar het leven wat het beste BIJ JOU past bespreek ik uitgebreid in de nieuwste podcast show met Juriaan Galavazi.