Vele mensen denken dat de belangrijkste vraag ter wereld is: “Bestaat God?”

De grote mystici zullen vragen: “Wie ben jij?”

Maar Giel Beelen vroeg: “Janneke, hoe denk je over de dood?”

Tsja, of de klassieker: Bestaat er leven na de dood?

Fascinerend toch dat mensen zo worstelen met de dood en met een eventueel leven na de dood.
Volgens mij is het veel relevanter om je af te vragen: is wel leven vóór de dood?

Maar goed, misschien is het omdat ik jong ben, maar wat kan het je schelen wat er in een eventueel volgend leven met je gaat gebeuren?
Waarom zou het je bezighouden?

Volgens mij is de dood iets prachtigs.
Het houd je scherp.

Stel je eens voor dat je niet dood zou gaan.
Dan zou het niets uitmaken wat je doet en wanneer je dat doet.
Waar zou je dan nog gemotiveerd voor zijn?

Juist die finish maakt het spannend.
Juist die finish pusht je echt te zeggen en te doen wat je belangrijk vindt.

De dood maakt het leven eindig en daarmee dus waardevol.
Het is hét kompas die je richting geeft.

Kijk, vanuit zuiver wetenschappelijk oogpunt heeft het leven geen zin.
Daarom is ‘zingeving’ een werkwoord: je moet er zelf zin aan geven.

Daarom heb je altijd de keuze te maken: ga ik, wetende dat het geen zin heeft, toch proberen iets moois na te laten?
Ga ik toch proberen er het beste van te maken?
Ga ik toch van mensen houden?
Ga ik toch werken aan het goede?

Dat is ook direct de enige manier waarop je je misschien wat minder ongemakkelijk zult voelen over de dood, door jezelf te zien als onderdeel van iets wat groter is dan jij.

De dood confronteert je daarmee ook direct met een veel belangrijkere vraag: wat laat je na?

En dat is ook direct het leuke, als je keuzes gaat maken die je eigenbelang overstijgen, heb je direct het recept voor geluk in handen.

Ik laat weten wanner de show met Giel online komt. Het is een knaller!!

Meer over de dood? Bestel  het nieuwste boek De Eiwitleugen.

Liefs, Janneke 🍀