Een van mijn coachees stuurde mij gisteren een fantastisch bericht terwijl haar levenssituatie op dit moment turbulent is.
Dit was mijn reactie:
“Er zijn, symbolisch gesproken, hoge golven op dit moment. Jij observeert die golven maar je surft. Je laat je er niet door meeslepen. Je houd mooi je hoofd boven water. Dat zeg je zo mooi met de woorden: “Maar daaronder, diep van binnen, voel ik vertrouwen en voel ik mij op een of andere manier goed en rustig”.
Het zal altijd blijven golven. Je hebt jezelf leren surfen! Je bent wakker geworden.”
De functie van verdriet en huilen
De functie van het verdriet, huilen, is het balanceren van jouw energetische disbalans op dat moment. Verdriet wil die opgebouwde spanning gladstrijken door jou te laten ontspannen middels het loslaatmechanisme dat verdriet is. Huilen.
Maar! en daar zit de crux. Het gaat er niet alleen om, dat je verdriet zijn werk laat doen, het is vooral belangrijk dat je er geen mentaal verhaal van maakt. Dat je geen drama creëert.
Situaties zijn altijd neutraal
Situaties zijn altijd neutraal. Jij kan er 1000-en verhalen over vertellen en de situatie op 1000-en manieren inkleuren. Pak het verhaal, (de drama) daarom niet nog steviger vast want dan moet verdriet nog harder zijn best doen en voelt het verdriet nog heftiger. Dat is het probleem met slachtofferen (ik zet het hier bewust als werkwoord neer), het is vasthouden aan drama. Dan duik je tijdens het verdrieten nog dieper in het ‘ik vind mijn situatie zo ellendig’.
Dit komt omdat wij geleerd hebben dat als we verdriet voelen of pijn ervaren, dat er dan wat aan de hand is met ons, dat zielig is en troost nodig heeft. Wat we vergeten is dat mensen veel veerkrachtig zijn dan jij vermoedt en dan ze zelf denken. Maar we moeten wel een kans krijgen om die veerkracht te ontdekken. Verdriet kunnen we heel goed zelf dragen. Dat proces is onwijs belangrijk. Iedereen heeft het recht maar ook de plicht dat ‘lot’ zelf te dragen en niet af te schuiven naar iets of iemand anders. Net zoals bij pijn.
De functie van pijn
Wat we massaal doen bij pijn is een autoriteit opzoeken die het dan moet oplossen. Kijk naar de pijnstillers business. Dat is een miljarden industrie.
Wat we helaas vergeten is dat pijn super nuttig is en de katalysator is van veranderen, groei en leren. Uiteindelijk moet de pijn zelfs zo groot worden dat we ontwaken, oftewel wakker worden. Collectief. Maar omdat we constant verdoven gaan we een slaapwandelend door het leven zonder actief bij te sturen.
Fysieke pijn
Fysieke pijn daarentegen beschermt je tegen dingen doen, die nog meer fysieke schade opleveren. Dus die pijn moet je niet verdoven want daar verstoor je de communicatie met je lijf mee. Pijn mag je juist omarmen en ermee samenwerken. Er zit altijd een boodschap in: veranderen. Doorgroeien. Stoppen. Koers veranderen.
Het is dus heel egoïstisch om anderen te beschermen tegen pijn want daarmee hou je anderen klein (en je zelf lekker groot, precies wat het ego zo heerlijk vindt. Want oo wat hebben we een hekel aan machteloos toekijken en het bijbehorende ongemak. Dat lossen we voor ONSzelf graag op.). Echte liefde is de ander pijn gunnen en weten dat de ander, net als jijzelf, die pijn kan dragen en het net zoals jij nodig heeft voor groei en persoonlijke ontwikkeling.
Als we allemaal zelf onze dieren zouden slachten zouden we een stuk minder vlees eten.
Als we hoofdpijn nooit meer mochten verdoven zouden we een stuk gelukkiger zijn.
Als we massaal meer zouden trainen, zouden we een stuk fitter zijn.
Samengevat: Pijn is functioneel. Wat niet functioneel is, is jezelf in de verhalen wentelen en drama creëren, zoals bij slachtofferen.
Accepteer. Doe wat je moet doen. Laat de tijd zijn werk doen. Geef ruimte. Geef liefde. Niets is voor altijd.
Lees alvast de boeken EET WIN-WIN en SUPERSNEL HERSTEL en pak alvast de eerste winst.
DE WIN-WIN METHODE | VOOR WINNAARS – ZONDER VERLIEZERS