Je wordt geboren en er wordt onvoorwaardelijk van je gehouden.
Je huilt en we houden van je.
Je poept je broek vol en we houden nóg meer van je.
Maar het is bizar, het is bizar hoe snel we toch wensen en willen dat je je houdt aan een bepaald ritme en bepaald gedrag want anders houden we toch nét iets minder van je…
Tuurlijk zullen we dat ontkennen.
Maar in ons gedrag zie je toch terug dat we de liefde een tikkeltje terugdraaien.
Gedraag je je zoals het hoort, dan wordt dat beloond met liefde en aandacht.
Gedraag je je niet zoals het hoort dan word je afgewezen, ontkend, gecorrigeerd of zelfs bestraft.
Resultaat = aanpassen aan datgene wat je omgeving van je vraagt.
Onbewust ga je je afstemmen in ruil voor erkenning, waardering, geborgenheid, liefde en een gevoel van veiligheid.
Waarom?
Omdat je volledig afhankelijk bent van je omgeving.
Je hebt voor je overleven geen andere optie.
Het is dus normaal(!) dat je dit doet (of deed).
MAAR…
De win-win methode is de wekker die je wakker maakt 😉
Hallo 🤩
Wakker worden 😍
Als je dit blog begrijpend kunt lezen ben je voor je overleven niet meer afhankelijk van je omgeving!
Je bent wél met alles en iedereen verbonden.
Maar je bent tegelijkertijd helemaal vrij om je eigen pad te kiezen.
Je kunt voor jezelf zorgen.
Je kunt jezelf liefde, waardering en geborgenheid geven.
Je mag kiezen voor vervulling en voldoening.
Oefen daarom stiekem steeds iets vaker met ‘gewoon jezelf zijn’.
Ontworstel je van alle etiketten, harnassen en maskers die je voor je overleven bent gaan dragen.
Natuurlijk krijg je commentaar als je je eigen koers gaat varen.
Maar dat krijg je sowieso.
Het leuke is, op je eigen koers, ga je verbinding maken met je omgeving op een manier waarvan je energie krijgt in plaats van dat het je energie kost.
Weet je waarom?
Alles wordt lekker echt.
Onvoorwaardelijke liefde.
Haha alsof voorwaardelijk liefde bestaat 😉
Meer hierover in deel 2 van het boek De Eiwitleugen alleen te bestellen via deze link.
Binnenkort hier ook een podcast over. #staytuned
Vrolijke groet en veel liefs, Janneke